Daan en zijn koekje…

Dit weekend was het mijn verjaardagsweekend en zijn we de zondag met de familie eens naar Gent getrokken voor een Braziliaans etentje bij Pampas. Je geniet er van diverse vlees- en vissoorten die langzaam gegaard zijn op de houtskool. Heerlijk dus!

Daan gaat zoals altijd mee op restaurant want hij is echt zo’n heerlijk lief kind om mee te nemen. Om Daan bezig te houden hebben we steeds zijn favoriete speeltjes, knuffels en ja hoor…een koekje mee.

Maar nu dat koekje… Na 2 volle boterhammen op te peuzelen (hoe doet hij het toch?!) had hij nog zin in een koekje. Ik geef het hem zoals altijd volledig en niet in stukken, iets wat ik vanaf nu wel zal doen, als ik het hem nog wel überhaupt durf te geven. Hij nam het koekje enthousiast aan en at het gulzig op. Iets te gulzig want plots verslikte hij zich! Ik en de papa schoten onmiddellijk in actie en paniek. Ik klopte op zijn rugje maar i.p.v betering ging het naar erger. Hij kreeg geen adem en je zag hem zo naar adem snakken. Een beeld dat ik nooit zal vergeten. Ik klopte verder en hij begon het inmiddels gesmolten koekje over te geven en daarna te boeren. Ik was zo opgelucht maar beefde over mijn hele lichaam. Ik was er ziek van. Hij huilde onmiddellijk hard en zei continue “wawa”.

Dit wil ik nooit meer meemaken en vanaf nu zulllen de boterhammen en koekjes in stukjes worden gedaan! Mijn lesje heb ik wel geleerd!

Hebben jullie al zoiets voorgehad?

Liefs,

Karen en Daan xoxo